Łupież pstry – jest stanem charakteryzującym się wykwitami skórnymi na tułowiu i bliższych końcach. Ostatnie badania wykazały, że większość przypadków grzybicy versicolor spowodowana jest przez grzyba globosa Malassezia, chociaż Malassezia furfur również jest odpowiedzialny w małej liczbie przypadków.
Te drożdże zwykle znajdujące się na ludzkiej skórze stają się kłopotliwe w pewnych okolicznościach, takich jak ciepło i wilgotne środowisko, choć dokładnych warunków, które powodują rozpoczęcie procesu chorobowego jeszcze się nie zna.
Została zidentyfikowany po raz pierwszy w 1846. Versicolor pochodzi od łacińskiego z versāre – „obrócić” i „koloru”. Jest również powszechnie określana jako choroba Peter ELAM w wielu częściach Azji Południowej.
Oznaki i objawy
Sporadyczne łuszczenie skóry, wykwity – blade lub różowym kolorze, z czerwonawym zabarwieniem, który można przyciemnić, gdy pacjent jest przegrzany, na przykład gorącym prysznicem lub podczas / po treningu. Opalanie zazwyczaj sprawia, że obszary dotknięte chorobą kontrastują bardziej jaskrawo z otaczającą skórą.
Łupież pstry jest bardziej powszechny w gorących, wilgotnych klimatach lub u ludzi, którzy bardzo się pocą, więc może się powtarzać każdego lata.
Drożdże często można zobaczyć pod mikroskopem, wytwarzają one włókna.
U osób z ciemnymi odcieniami skóry, powszechne są zmiany pigmentowe, takie jak odbarwienia (utrata koloru) natomiast u osób z jaśniejszym kolorem skóry, bardziej powszechne są przebarwienia.
Patofizjologia
W przypadku łupieżu pstrego wywoływanego przez grzyb Malassezia furfur, rozjaśniania skórę, w wyniku produkcji przez grzybicę kwasu azelainowego, który ma niewielki efekt wybielania.
Diagnoza
Łupież pstry może być zdiagnozowany za pomocą preparatu wodorotlenku potasu (KOH), zmiany fluoryzują na kolor miedziano-pomarańczowy po wystawieniu na działanie lampy Wooda. W diagnostyce różnicowej zakażeń łupież pstry obejmuje:
- Łupież biały
- Łupież różowy
- Łojotokowe zapalenie skóry
- Łupież rumieniowy
- Bielactwo
- Trąd
- Syfilis
- Hipopigmentację pozapalną
Leczenie
Często zalecane są miejscowe leki przeciwgrzybicze zawierające siarczek selenu. Ketokonazol ( Nizoral – maść i szampon) to kolejny zabieg. Jest on zwykle stosowany do skóry suchej i przemywa się ją 10 minut, powtarzając codziennie przez 2 tygodnie. Alternatywnym sposobem jest użycie Cyklopiroksu (Cyklopiroks olaminy) i ketokonazolu, hamujących wzrost drożdży Malassezia furfur.
Wstępne wyniki wykazują podobną skuteczność jak ketokonazol z względnego wzrostu subiektywnego łagodzenia objawów ze względu na naturalne właściwości anty-zapalne. Inne miejscowe środki przeciwgrzybicze, takie jak klotrimazol, mikonazol albo terbinafina mogą zmniejszyć objawy u niektórych pacjentów. Dodatkowo, nadtlenek wodoru zmniejsza objawy. Klotrimasol jest również stosowany w połączeniu z siarczkiem selenu.
Epidemiologia
Choroba ta najczęściej dotyka skórę nastolatków i młodych dorosłych, zwłaszcza w ciepłym i wilgotnym klimacie. Uważa się, że drożdże żerują na warstwie lipidowej skóry, a także martwych komórkach skóry. Zakażenia występują częściej u osób z łojotokowym zapaleniem skóry, łupieżem i nadmiernym poceniem się.